رستم و اسفندیار

چنین گفت رستــــــــــم به اسفــــندیار / که خــــــــیری ندیــد م من از کارزار

زکشــــــــــتی گرفتن نـــــدارم بجــــز / کمـــــــــــردرد و چندین مدل آرتروز

چه حاصل که دائـــــــــــم نبرد آوریم / همـــه جای خود را به درد آوریــــــم

از این پس کمی هم  تجـارت رواست / همی بهره جســتن ز شهـرت رواست

بیـــــا تا که در نبـــــــش آن چار راه / زنــــــیم ای بــرادر یکــی بــاشگـــاه

ویا این  کـــه تبلیغ چیزی کنـــــــــیم / دراین عرصه ها جست وخیزی کنیـم

همــــــه  سر به سر اهــــــل بیزنسند / مخ ما دوتا مانـــــده است آکبــــــــــند

گمانــــــــم ندانی که افراســـــــــــیاب / ز چـین آوَرَد چادر و کیــــــسه خواب

شنــــــیدم که این روز ها  وشمــــگیر/ برفتـه است درکار سیـمان و قــــــــیر

همــــــان اشکبوس آن یل چیره دست / برِ سید خندان ، کبـــــــــابی زده است

و گــرد آفریـــــــــد آن زن دلقــــــوی / زده باشـــــــــــگاهی سر مولـــــــوی

فرنگیس هــــــم  موی خود کرده مش / و تبلیــــــــــغ گِن می کنـــــد در تپش

در آوره بی پولـــــــــــــی از ما پـــدر / چه خاکی بریـــــــــــزیم آخـــر به سر

پیامک رسیده است و ایمـــــــــیل هم / زتهمیـــــــــــــنه یار مدرنیـــــــــته ام

که خواهــــــد عمل کلّ اعضــــای من / لپ و بیـــــــــــــنی  و قوزک پای من

نوشـــته است اگر پول حاضــــر شود / همـــــــــی نازتر از جنـــــــــیفر شود

از آنــجا که فرزنــــــــــــــد زال زرم / گمان کرده شایـــــد که من زرگـــــرم

از آنسوی  ، سهـراب ایمـــــــــیل زد / که لب تاپ می خواهــــــــم و ال نـود

من این پولـــــــــها از کجــــــــا آورم / اسی جان به جــــان خودت پنـــــچرم

تو هم بهمنـــــت اهل دانشــــگه است / ز شهریه هایش دلــــــــــم آگــــه است

بیـا تا به بیـــــزینسی  رو کنـــــــــــیم / از این پس کمـــــــی پول پارو کنــــیم